Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Las (ekosystem leśny) jest zdrowy, kiedy nie została zakłócona w nim tzw. homeostaza ekosystemu. Jest to równowaga głównych procesów przemian materii w środowisku czyli równowaga ilościowa i jakościowa pomiędzy producentami, konsumentami i destruentami. W ekosystemach naturalnych mechanizmy regulacyjne działają na ogół bardzo precyzyjnie.

Nie jestem ciekaw odpowiedzi na pytanie czy zależy nam na dobrym zdrowiu. To jest oczywiste. Ale, żeby je mieć, trzeba o nie dbać. Należy prowadzić właściwy tryb życia, monitorować na bieżąco stan swojego zdrowia a  w sytuacjach krytycznych udać się na leczenie szpitalne. Czy zgodzisz się z tym, że lepiej zapobiegać niż leczyć, a więc bardzo ważna jest profilaktyka ? Rzecz ma się podobnie  w przypadku lasu.

 

Lasy ostrowskie są zdrowe. Powodów takiego stanu jest kilka. Przede wszystkim  Puszcza Biała  ze swojej natury należy do  „najzdrowszych" kompleksów leśnych w Polsce. Sprzyja temu niezmienione nadmiernie środowisko otaczające las. Do utrzymania dobrego stanu lasów ostrowskich przyczynia się również leśnik, który:

  • wykonując jakąkolwiek czynność w lesie stara się  uwzględniać prawa, jakimi kieruje się las, a więc musi te prawa znać,
  • poprzez zabiegi profilaktyczne np. właściwy skład gatunkowy drzew i krzewów w nowych nasadzeniach  uzupełnia brakujące ( bądź występujące w niedostatecznej ilości ) elementy ekosystemu,
  • na bieżąco prowadzi monitoring stanu lasu pod kątem występowania w nim  groźnych patogenów grzybowych  i owadów a także zwierząt łownych, których nadmierny rozwój mógłby zagrozić trwałości lasów,
  • w okresie zagrożenia pożarowego prowadzi monitoring i patrolowanie kompleksów leśnych i w zależności od sytuacji odpowiednio na nie reaguje, podejmuje  działania mające na celu rozwój pożytecznej fauny.
 Zagrożenia,  którymi zajmuje się ochrona lasu można podzielić na trzy grupy:
 

1. Zagrożenia biotyczne powstające w wyniku oddziaływania organizmów żywych. Szkody powodują grzyby, które są sprawcami:  zgorzeli i mączniaka dębu  (w szkółce), osutki sosny, głównie w uprawach pochodzenia naturalnego, a także huby i opieńki w uprawach i młodszych drzewostanach. Owady, wśród których są:   

  • sprawcy chorób korzeni – pędraki np. chrabąszcza majowego czy guniaka czerwczyka, gąsienice rolnic i zakorki
  • szkodniki upraw leśnych: szeliniak sosnowiec, osnuja sadzonkowa, zwójka sosnóweczka
  • grupa szkodników liściożernych: brudnica mniszka, poproch cetyniak czy boreczniki.

     

Zabiegi z ochrony lasu w Nadleśnictwie Ostrów Mazowiecka w latach 2001-2010
 

 Drzewa  osłabione atakowane są przez tzw. szkodniki wtórne: cetyńca, drwalnika czy przypłaszczka granatka. Szkody wyrządzane przez zwierzynę ( łoś, jeleń i sarna) polegają na zgryzaniu pączków i młodych pędów w uprawach leśnych oraz spałowaniu (obdzieraniu zębami kory z drzew) młodych drzewek ( do 10 lat) co powoduje ich osłabienie, deformację a nawet zamieranie.

2. Zagrożenia abiotyczne powstające w wyniku oddziaływania czynników nieożywionych. Głównym sprawcą szkód jest wiatr, opady śniegu – okiść, zanieczyszczone powietrze oraz  susza powodująca  nadmierne obniżanie się poziomu wód gruntowych i  zakłócająca procesy fizjologiczne roślin.

  Powierzchnia upraw i młodników zabezpieczanych przed szkodami od zwierzyny w latach 2001-2010


3. Zagrożenia antropogeniczne powodowane działalnością człowieka. Największym   problemem naszych lasach jest jego zaśmiecanie i wywóz śmieci do lasu. Koszty uprzątania i wywozu śmieci z lasu  stanowią około 40% wszystkich nakładów na ochronę lasu.